Veri Sunumu: 2016 Yılı İtibarıyla Türkiye’de Hemşehri Dernekleri
DOI:
https://doi.org/10.33182/gd.v5i1.591Abstract
Türkiye’de 1950’lilerde başlayan ve artan bir oranda devam eden şehirleşme ile birlikte kır ve kent arası ekonomik kalkınma farklılıkları, kırsal kalkınma alanında özellikle 1980’ler sonrası benimsenen neo-liberal uygulamalar ve refah politikalarındaki zayıflama, beraberinde sivil toplum kuruluşlarının hem kente göç edenlerin kentlerdeki sosyo-ekonomik uyumlarına olumlu etkilerinin hem de katılımcı kırsal dönüşüm ile ilgili rollerinin ön plana çıkmasına sebep olmuştur. Literatürde özellikle ‘hemşehri dernekleri’ gerek uluslararası gerekse iç göç bağlamında göçmenlere ve göç veren bölgelere olan sosyo-ekonomik katkıları sebebiyle konu edilmiştir. Türkiye gibi iç göçün süreklilik gösterdiği bir ülkede ‘kırsal kalkınmanın yeni girişimcileri’ rolünü üstlenen bu kuruluşlara dair veriler ayrıca önem taşımaktadır. Bu çalışma ile Türkiye’deki hemşehri derneklerinin 2016 yılında il bazındaki dağılımlarına dair verinin sunumu ile birlikte Türkiye’de bu derneklere dair yapılan akademik araştırmalar özetlenmektedir. Bu veriler bize kente göç edenlerin sivil toplum kuruluşu bağlamında sahip oldukları sosyal sermaye birikimine dair de bilgi vermektedir.
Hometown Associations in Turkey as of 2016
Rapid urbanisation and rural-urban development gap as well as neo-liberal and weakened welfare policies give increasing importance to NGOs for their positive impact on socio-economic integration of immigrants and participatory rural transformation. Hometown associations (HTAs), in particular, receive special consideration in the literature. Data on HTAs -considered the new entrepreneurs of rural development- are especially important in Turkey with continuous internal migration. This study presents a literature review of academic research on HTAs in the country and province-level data on the number of these institutions in 2016. Expectedly, HTAs in Turkey are mainly concentrated in cities with highest migrant inflows such as İstanbul, Ankara and Izmir. Highest number of HTAs, however, are established by emigrants from Sivas, Ankara and Erzurum while emigrants from Hakkari, Yalova, Kilis and Şırnak are behind lowest number of HTAs. The presented data also shed light on social capital accumulation of rural-to-urban migrants in the country.