Yahya Kemal’de yolculuk ve şiirin varoluş serüveni

Abstract

Yahya Kemal 1903-1912 yılları arasında dokuz sene boyunca ülkesinden uzakta, Paris’te yaşamıştır. O yıllarda Türk entelektüellerinin gitmeye can attığı bir kenttir Paris. Yahya Kemal için de bu yolculuk, her şeyden önce kültürel bir zorunluluktur. Ancak o, Fransız kültüründen ve genel anlamda Batı medeniyetinden etkilenmekle birlikte, kendi kültürel mirasını gözardı etmeyecek ve Paris’te Osmanlı şiirini ve tarihini inceleyecek, kültürel kimlik meseleleri üzerinde derinden düşünecektir. Diğer taraftan, Yahya Kemal’in yolculuğunun kişisel ve psikolojik bir boyutu da vardır. Bu boyutun en önemli bileşenini şairin henüz on üç yaşındayken kaybettiği annesi oluşturur. Bu yazıda, Yahya Kemal’in yolculuğunun nasıl şiirsel bir yolculuğa dönüştüğü, metaforlar üzerinden gösterilmeye çalışılacaktır.

ENGLISH ABSTRACT

Journey and poetry’s existential adventure in Yahya Kemal

Yahya Kemal has lived far from his country, in Paris, between 1903 and 1912. In those years Turkish intellectuals are longing to go to this town. For Yahya Kemal, this journey is above all, a cultural necessity. Although he is influenced by French culture and by Occidental civilization, he will not neglect his cultural heritage and will study Ottoman poetry and history and will meditate on cultural identity issues during his stay in Paris. In addition, Yahya Kemal’s journey has also a personal and psychological aspect. His mother whom he has lost when he was only thirteen years old constitutes the main component of this aspect. This article aims to show, by way of keeping track of metaphors, how Yahya Kemal’s journey is transformed to a poetic journey.